రాజమండ్రి లో ట్రైన్ దిగి కారు లో కాకినాడ వెళ్తున్నా . పెద్దాపురం రాగానే కారు ఆపించి మెరక వీది లో ఆ మొదటి ఇంటికేసి నడిచాను . ఆ ఇంటి తో నా చిలిపి జ్ఞాపకాలూ చాలానే వున్నాయి .ఆ ఇంట్లోనే పంకజం నాకు మొదటి సారి పిడత కింద పప్పు రుచి చూపించింది .
మొదటి సారి వూరికే చూపించినా , ఆ తర్వాత ఆ రుచి కి నేను బానిస అయిపోవడం తో డబ్బు చేతిలో పెడితేనే పిడత ఇచ్చేది .వోకోసారి డబ్బులు తక్కువగా వునప్పుడు వాళ్ళ చిన్న చెల్లెలి చిన్న పిడత ఇచ్చేది .అలా ఆ ఇంట్లోనే ఎన్నో పిడతలతో ఆడుకున్నా .పిడతలు చిన్న వైనా , పెద్ద వైనా పప్పు మాత్రం నా దగ్గర పచ్చడి అయిపోవల్సిందే .
ఆ యింట్లో ఎప్పుడు గానా బజనాలు అవుతూ వుండేవి .వొక సారి నేను మందు ఎక్కువై'' హమ్ తుం ఏక్ టాయిలెట్ మే బంద్ హో , ఔర్ పానీ రుక్ జాయి'' అని పడితే పంకజం నన్ను పక్కకి తీసుకెళ్ళి అక్కడ కేవలం తెలుగు పాటలే పాడాలని చెప్పింది .
వాళ్ళింట్లో ఎప్పుడు పడక గది తలుపులు వేసుకుంటూ నో ,మూసుకుంటూ వుండడమే గాని బార్ల తెరిచి వుండగా ఎప్పుడు చూడలేదు .పంకజం అప్పుడప్పుడు దగ్గినా ఎప్పుడు నవ్వుతు వుండేది . నేను మళ్ళి మా వూరు వెళ్ళినప్పుడల్లా మా వీధి డాక్టర్ మాత్రం వారం లో వొక స్కూటర్ నేనిచ్చిన డబ్బులతో కొనుక్కునే వాడు అదేంటో . అది దగ్గితే నేను ట్రీట్మెంట్ చేయించు కోవలసి వచ్చేది .
ఆ రోజుల్లో ఆ ఇంట్లోనే పందిరి మంచం వుండేది దాని గొప్ప తనం ఏంటంటే యెంత మంది ఎక్కినా ఇంకా వోకళ్ళకి అవకాశం ఇచ్చేది .అంతే కాకుండా కింద కూడా ఎవరికి కనబడకుండా దాక్కునే అరల సదు పాయం కుడా వుండేది .
సాయంత్రం ఆరు దాట గానే ఆ ఇంటి ముందు రిక్షా లలో బిల బిల మంటూ పంచెలు ఎగేసుకుని కస్టమర్స్ పంకజం అమ్మే పిడత కింద పప్పు కోసం ఎగ బడే వారు .
చినప్పుడు చిన్న పిడతలతో సరి పెట్టుకున్న నేను , వయసు పెరుగు టున్న కొద్ది పిడతల సైజు కుడా పెంచుకుంటూ వచ్చా .పంకజం కింద పిడత కింద పప్పు అమ్మితే , పైన మామిడి పళ్ళు కూడా అమ్మేది .ఆమె మామిడి పళ్ళు రుచి చూసిన వాళ్ళెవరైనా మళ్ళి కిందకి వచ్చి పిడత కింద పప్పు తినాల్సిందే .వొక సారి నా దగ్గర మామిడి పళ్ళ కే డబ్బులు వున్నాయని అవే కొనుక్కుని జుర్రు కుంటుంటే తనే తట్టుకోలేక పిడత వూరికే ఇచ్చేసింది .లోపలనుంచి వాళ్ళ అమ్మ ఇదిగో అమ్మాయి ఇలా పళ్ళు పిసికిన వాళ్ళందరికీ పిడత వూరికే ఇచ్చేస్తే గుడిమెట్ల మీద అడుక్కుంటూ బతకాలి అని అరిచేది .
ఇప్పుడు పూర్తీ గా మొండి గోడలు మాత్రమె వున్న ఆ ఇంట్లో నుంచి వొకప్పుడు గుడిలోన నా స్వామి కొలువై వున్నాడు అంటు పాటలు వినిపించేవి .కళ్ళ ముందు పంకజం వాళ్ళ చెల్లెళ్ళు మెదిలారు , యెంత ఆప్యాయం గా పిడత కింద పప్పు అమ్మే వారు .అప్పు రేపు అని ఆ రోజుల్లో రాసుకున్న వాక్యం ఆ మొండి గోడల మీద అలాగే వుంది .
పక్క ఇంట్లో గేటు దగ్గరే నిలబడి కాకినాడ కాజాని నోట్లో పెట్టుకుని ముందుకి వెనక్కి తోసుకుంటూ నా కేసు చూస్తున్న అమ్మాయిని దగ్గరగా వెళ్లి ఇక్కడ పంకజం అని పిడత అనే లోపు . ఇంకెక్కడి పంకజం అండీ దాని పిడత కింద పప్పు ఘాటుకే గుటుక్కుమన్న వాడెవడి నుంచో సంక్రమించిన ఏదో మాయదారి రోగం తో అది గుటుక్కు మంది అంది .
నాకు ఇంకేమి వినిపించటం లేదు అంటే గత పదిహేను రోజులు గా బరువు తగ్గి పోవడానికి కారణం ఆ పప్పు ఘటా?ఇంతలొ సెల్ మోగింది ''ఏంటి బావ నువేప్పుడు ఇక్కడొచ్చి ముంత పగల గోడతావు ?అసలే ఆయనకీ నరాల బలహీనత అట . తొందర గా కానిచ్చేయ్యాలి అంటున్నారు ''
నా కెందుకో యి సారి ముంత పగల గొట్టి ఇంకో జీవితం నాశనం చెయ్యాలని లేదు , సంపూర్ణ మైన ఆరోగ్య వంతుడే ముంత పగల గొట్ట డానికి , దిష్టి తియ్య డానికి అర్హుడు . డ్రైవర్ తో చెప్పా కారు రాజముండ్రి వైపు పోనిమ్మని . సెల్ మోగుతూనే వుంది . సైలెంట్ మోడ్ లో .పంకజం ఆత్మ శాంతి కోసం కళ్లు మూసుకున్నా .
